Biri yirmili yaşlarında diğeri atmışlı yaşlarında iki kişi çok önemli bir iddia için yarışmaya koyulurlar. Sabahtan akşama kadar en çok ağaç kesen yarışı kazanacaktır ve yarışı kazanmak her ikisi için de çok önemlidir.
Genç sabah 6da başlar ağaçları kesmeye. Kahvaltı bile yapmaz. İhtiyar sabah kalkar, kahvaltısını yapar yarım saatte, çayını içer. Sonra başlar kesmeye. Öğlen olur delikanlı öğle yemeği de yemez. İhtiyar 4 saat kadar çalıştıktan sonra durur yarım saat kadar ara verir. Sefertasını çıkarır. Yemeğini yer. Birazcık da dinlenir sonrasında.
Genç öğleden sonra da kesmeye devam eder dinlenmeden. Gençtir o yorulmaz nasıl olsa:) Keser keser keser. İhtiyar öğleden sonra yeniden başlar kesmeye. 3-4 saat daha keser. Yaşlıdır yorulmuştur. Normalde zamanı olmasına rağmen yorulmuşluğun da etkisiyle 1 saat kadar daha zamanı olmasına rağmen kesmeye devam edemez. Genç hala kesmeye devam etmektedir. Son dakikasına kadar da devam eder.
Odunların karşılaştırılmasına gelmiştir sıra. Gencin kazanacağından hiç kuşkusu yoktur ama sonuçlar açıklandığında büyük bir hüsran olur genç için. Kaybetmiştir. Sabahtan son dakikaya kadar kesmesine rağmen daha az kesmiştir. Kabul edemez yenilgiyi bağırmaya çağırmaya başlar. İnsanlar sakinleştirir onu. Daha sonrasında sakinleşince ihtiyara durumu anlatır. Kahvaltı yaptın, dinlendin, geç başladın, erken bitirdin, üstüne üstlük de ihtiyarsın nasıl oldu bu der.
İhtiyar gencin gözlerine bakıp tek cümle kurar: Sen durmadan düşünmeden keserken ben arada bir baltayı biliyordum.
Hayatın kısa özeti bence bu hikaye. Hayatta hırslarla yoğrulmuş bir şekilde zorlukların dar ve karanlık yollarından geçerken arada bir durup hiçbirşey yapmadan düşünmek baltayı bilmek lazım!